മൊഴി
മൊഴിയുവാൻ കഴിയാതെ
തൊണ്ടയിൽ ചൂഴ്ന്നുപോം
മൊഴിയെ ഞാനെങ്ങനെ
മൊഴിയെന്നു വിളിക്കും?
ഇടറുന്ന അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങളതിലെന്റെ
ആത്മാവിൻ താപവും ഗന്ധവും പൂക്കവേ,
അതിനെ ഞാനെങ്ങനെ
വാക്കെന്നു വിളിക്കും?
വെറും വാക്കായ് ഗണിക്കും?
ഉയിരൊരോർമ്മപ്പിഴവായ് യുഗാന്തര
മ്രുഗശീർഷവാതിൽ കടന്നു മറയവേ
ഇവിടെയൊരു കടലാസ്സു കൂനക്കു മുന്നിലായ്
അക്ഷരം മാന്തുന്ന കാവൽ നായായി ഞാൻ
മാറവേ, എന്നന്തരംഗത്തിലിന്നൊ-
രാദ്യക്ഷരത്തിന്നയവിറക്കൽ, ഇനി
പണത്തിൻ കീഴേ കിടക്കും പിണത്തിനും അക്ഷരം കാവൽ പടയാളിയാകട്ടെ